چه کسی قلب مرا خواهد لرزاند در روزگاری که زمین از گریه کودک دوره گرد شب های سرد زمستان  می لرزد ؛ در روزگاری که اشک و حسرت را همچون گوهری به دل های عاشق  هدیه کرده اند ؛چه کسی مرا خواهد خواند در روزگاری که چشمه ها از آب گناه  پر شده اند ؛  چه کسی لبخند را به لبانم باز می گرداند در زمانه ای که بد دلی را همچون گل های بهاری بر دل ها کاشته اند ، در این آشفتگی  دل ها کسی مهر را نمی یا بد ؛ لبخند سالهاست که از یاد رفته ؛ گل واژه احساس مدتهاست به فراموشی سپرده شده ...